Dobry Lekarz

Ostatnio pisaliśmy o tym, że naukowcy zsekwencjonowali genom tasiemca Spirometra erinaceieuropaei, który został usunięty z głowy 50-letniego Chińczyka. Po przeczytaniu takiej wiadomości, niektórzy się wzdrygają, u innych natomiast pojawiają się pytania.

Pierwsza reakcja jest spodziewana, ponieważ nie codziennie możemy przeczytać, że u kogoś w głowie zamieszkał tasiemiec i żył sobie w niej przez 4 lata. W końcu dreszcz wywołany przez takiego newsa, powoduje obawy o własne zdrowie i pojawiają się pytania.

Takie zapierające dech opowieści są także godne zainteresowania naukowców zajmujących się badaniem robaków pasożytniczych, klasy stworzeń, do których należą tasiemce.

Jedną pocieszającą myślą jest jednak to, że zakażenia tasiemcem u ludzi są rzadkością w krajach rozwiniętych.

Tasiemce to krótkie płazińce pasożytujące wewnętrznie. Ich żywicielami pośrednimi są bezkręgowce (mięczaki, skorupiaki i owady) lub kręgowce (ryby, ssaki, ptaki i płazy), natomiast ostatecznymi - z reguły kręgowce, u których żyją głównie w przewodzie pokarmowym.

Nazwa "tasiemiec" odpowiada budowie ciała zwierzęcia, które wygląda jak płaska "wstążka" - kształt zbliżony do taśmy - składająca się z wielu identycznych segmentów, które wieńczy głowa. Głowa tasiemca uzbrojonego ma haczyki, którymi przyczepia się do ścian jelita cienkiego człowieka - jego ostatecznego żywiciela.

Badania ostatnich lat wykazały, iż powierzchnia ciała pasożyta pokryta jest mikrokosmkami i pośredniczy w pobieraniu pokarmu, tasiemce nie mają bowiem układu pokarmowego i chłoną związki odżywcze z otoczenia.

W ciele człowieka osiąga nawet do 15 metrów.

Jaki lek na tasiemca? Więcej o chorobie (kliknij)

Źródło: MNT