Dobry Lekarz

• Białko w moczu
• Biegunka
• Biegunki
• Brak apetytu
• Duszności
• Duszność
• Krwiomocz
• Łzawienie
• Obrzęk płuc
• Owrzodzenia
• Pokrzywka
• Przyspieszone oddychanie
• Przyspieszone tętno
• Rumień
• Sinica
• Spadek ciśnienia tętniczego
• Ślinienie
• Ślinotok
• Wychudzenie
• Wymioty
• Wyniszczenie
• Zapalenie płuc

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Jod jest połyskliwym, trującym ciałem stałym, sublimującym po podgrzaniu i dającym fioletowe opary o drażniącym zapachu. W wodzie rozpuszcza się znacznie słabiej niż chlor i brom. Jest dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych, jest bardzo aktywny chemicznie. Należy do czynników w przypadku których stwierdza się nadwrażliwość indywidualną a także gatunkową.

Jod należy do pierwiastków mało rozpowszechnionych w przyrodzie. Większość jodu występuje w wodach morskich i solankach. Źródłem jodu do atmosfery jest głównie spalanie węgli i ropy naftowej. Jod jest składnikiem dwóch popularnych substancji stosowanych w medycynie do użytku zewnętrznego:
-jodyny – jest to alkoholowy roztwór jodu i jodku potasowego
-płynu lugola – jest wodnym roztworem jodu i jodku potasowego
Jod znajduje zastosowanie do produkcji barwników w fotografice. Stosowany jest jako dodatek do pożywienia np. jodowanie soli kuchennej. Izotop promieniotwórczy jodu 131I ma zastosowanie w rozpoznawaniu i leczeniu chorób tarczycy.

Dobowe zapotrzebowanie na jod jest bardzo małe, ok. 200 mikrogramów, w ciągu całego życia potrzeba zatem zaledwie kilka gramów jodu. Niektóre warzywa głównie z rodziny krzyżowych np. kapusta zawierają rodanki, które działając antagonistycznie do jodków, mogą pogorszyć przebieg niektórych schorzeń tarczycy.

Jodki wchłaniają się dobrze z przewodu pokarmowego, błony śluzowe oraz przez nieuszkodzoną skórę. Detergenty ułatwiają wchłanianie jodu przez skórę. Selen i Fluor ograniczają pobieranie oraz zaburzają metabolizm jodu. Największa ilość Jodu znajduje się w tarczycy. Wydalany z organizmu jest głównie przez nerki, w mniejszej ilości z potem, śliną a także z kałem. Większe znaczenie mają niekorzystne zmiany spowodowane niedoborem tego pierwiastka niż jego nadmiarem.

Szkodliwe oddziaływanie jodu wynika raczej nie z jego bezwzględnego przedawkowania, ale ze wzmożonej wrażliwości wrodzonej, czyli idiosynkrazji lub nabytej – alergicznej.
Niekiedy może pojawić się alergia jodowa, w wyniku której nawet małe dawki jodu powodują zmiany skórne i nieżyt błon śluzowych. Toksyczność spożytego doustnie jodu elementarnego polega głównie na jego działaniu drażniącym na śluzówki jamy ustnej i przewodu pokarmowego – działa żrąco i utleniająco. W dużych ilościach powoduje denaturację białek. Pary jodu drażnią i uczulają błony śluzowe i skórę silniej od par bromu i chloru.

Objawy:
-brak apetytu
-łzawienie
-ślinienie
-rumień skóry – tzw. trądzik jodowy
-pokrzywka
-duszność
-przyspieszenie akcji serca
-sinica
-spadek ciśnienia krwi
-wymioty o ciemno zabarwionej treści przy zatruciach drogą pokarmową
-biegunka, niekiedy krwawa
-wychudzenie
-stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej
-owrzodzenia żołądka
-uszkodzenie nerek
-stany zapalne skóry
-odoskrzelowe zapalenie płuc
-obrzęk płuc
-wole

Leczenie
Brak swoistej odtrutki, leczenie wyłącznie objawowe.
-środki adsorbujące jod i osłaniające przewód pokarmowy takie jak mleko, białko jaja, skrobia
-płukanie żołądka
-tiosiarczan sodu-redukuje wolny jod do jodków
-płyny elektrolitowe w celu wyrównania zaburzonej gospodarki elektrolitowej
-preparaty selenowe – selen hamuje wchłanianie jodu