Dobry Lekarz

• Anemia
• Białko w moczu
• Biegunka
• Biegunki
• Ból brzucha
• Bradykardia
• Drgawki
• Drżenie mięśni
• Katar
• Krew w moczu
• Krwioplucie
• Krwotoki wewnętrzne
• Krwotoki z nosa
• Krwotoki zewnętrzne
• Łzawienie
• Niedokrwistość
• Osłabienie
• Podrażnienie błon śluzowych
• Podrażnienie skóry
• Rumień
• Siniaki
• Wykwity
• Wymioty
• Wysypka
• Zaczerwienienie błon śluzowych
• Zaczerwienienie skóry
• Zaczerwienienie spojówek
• Zapalenie płuc
• Zapalenie skóry
• Zaparcia
• Zaparcie

Szukaj chorób wg objawów: Objawy choroby

Wanad jest często występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Najczęściej występuje w stanie rozproszonym. Występuje w skałach zasadowych w postaci minerałów:
-karnotyt
-wanadynit
-patronit
Powszechnie występuje w:
-ropie naftowej
-boksytach
-fosforytach
-osadowych rudach żelaza
Do środowiska wprowadzany jest w wyniku spalania węgla kamiennego i ropy naftowej. Do wody przedostaje się z odpadów komunalnych. Stosowany jest w przemyśle metalurgicznym, ceramicznym, przemyśle farbiarskim i gumowym. Stosowany jest również jako dodatek do stopów żelaza podwyższając ich twardość i odporność na wstrząsy i uderzenia.

Spośród związków wanadu najsilniejsze działanie toksyczne wykazuje pentatlenek wanadu, który stosuje się jako katalizator w przemyśle chemicznym.

Wanad należy do grupy pierwiastków niezbędnych do prawidłowego przebiegu procesów metabolicznych w organizmie człowieka a zwłaszcza w przebiegu przemian lipidów, cholesterolu i fosfolipidów.

Dzienne spożycie wanadu wynosi 10-60 mikrogramów, a zalecane dzienne spożycie to 10 mikrogramów. Nie stwierdza się niedoborów wanadu u prawidłowo odżywiających się osób.

Sole wanadu są dobrze rozpuszczalne w wodzie jednak tylko w niewielkim stopniu wchłaniają się z przewodu pokarmowego dlatego rzadko dochodzi do ciężkich postać zatrucia tym pierwiastkiem. Pentatlenek wanadu, który jest najbardziej toksycznym związkiem wanadu dobrze wchłania się przez układ oddechowy.

Wanad wykazuje zdolność kumulacji w organizmie i odkładać się może w nerkach, płucach, wątrobie i kościach a także w tkance tłuszczowej, której duże skupienie znajduje się między innymi w mózgu.

Biologiczny okres półtrwania tego pierwiastka w organizmie człowieka wynosi 42 dni, więc rozkłada się i wydalany jest z organizmu stosunkowo szybko w porównaniu do innych pierwiastków toksycznych. Wydalany jest głównie przez nerki, w mniejszej ilości z kałem.

Zatrucie Wanadem powoduje zaburzenia w syntezie lipidów, powoduje zmiany w składzie białek i kwasów nukleinowych we krwi, blokuje działanie wielu enzymów, wiążąc się z grupami -SH tych enzymów. Zmniejsza także poziom cysteiny w wytworach naskórka i skóry właściwej, między innymi w paznokciach i włosach. Tlenki wanadu działają drażniąco i zapalnie na błony śluzowe dróg oddechowych powodując zmiany w makrofagach pęcherzyków płucnych, prowadząc do zmniejszenia odporności organizmu, może to prowadzić do wielu ciężkich chorób płuc o charakterze infekcyjnym np. gruźlicy. Działa także drażniąco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, indukuje również stres oksydacyjny i peroksydację lipidów.

Objawy zatrucia ostrego:
-wymioty
-biegunka
-ból brzucha
-podrażnienie spojówek
-zaczerwienienie spojówek
-łzawienie
-podrażnienie błon śluzowych górnych dróg oddechowych – nosa i gardła
-katar
-krwotok z płuc
-osłabienie
-drżenie mięśni
-bradykardia
-stany zapalne skóry
-anemia

Objawy zatrucia przewlekłego:
-zaparcia
-podwyższone ciśnienie krwi
-drgawki
-zmniejszenie ilości erytrocytów
-krwotoki z nosa
-niedokrwistość
-anemia
-zmiany skórne
-wypryski
-krwiomocz
-białkomocz
-zapalenie oskrzeli
-zapalenie płuc
-zapalenie jelit
-zwyrodnienie wątroby
-zwyrodnienie nerek
-krwotoki wewnętrzne
-zapalenie nerek

Leczenie:
-związki chelatujące – EDTA
-witamina C – nie dopuszcza do nadmiernego wzrostu stężenia wanadu
-witamina A – powoduje regenerację tkanki nabłonka i tkanki łącznej płuc
-związki żelaza
-leczenie objawowe